De langste tenniswedstrijd in de geschiedenis

Bijna 10 jaar zijn verstreken sinds John Isner en Nicolas Mahut de langste tenniswedstrijd ooit speelden. Op dat moment zorgde John Isner voor een sensatie in Wimbledon toen hij zijn tegenstander Nicolas Mahut versloeg na een ongelofelijke wedstrijd van 11 uur en 5 minuten. Uiteindelijk was het 6-4, 3-6, 6-7 (7-9), 7-6 (7-3), 70-68 voor Isner. Beide spelers hebben zich zo verzekerd van een vermelding in de geschiedenisboeken.

Maar hoe kwam dit buitengewone record tot stand? Vandaag kijken we nog eens terug op de wedstrijd.

Op het traditionele Wimbledon-toernooi op 22 juni 2010 kwamen de Amerikaan John Isner en de Fransman Nicolas Mahut in de eerste ronde samen. Terwijl Isner, die op nummer 23 stond, direct in de hoofdattractie startte, moest Mahut, die nummer 149 van de wereld was, als eerste door de kwalificatie heen. Daar won hij de eerste twee wedstrijden in stijl en eindigde de derde met een krappe 5 set winst. In het algemeen deed Inser mee aan de wedstrijd als favoriet.

Het was een normale toernooidag toen John Isner en Nicolas Mahut naar de nummer 18 van de All England Lawn Tennis and Croquet Club kwamen. Tot op dat moment wist niemand dat dit spel zich zou ontwikkelen tot een echt drama. Eindelijk begon de wedstrijd.

Aangezien Mahut de munttoeslag had gewonnen, begon hij te dienen. In de eerste paar wedstrijden dienden beide tegenstanders met vertrouwen. Maar dit veranderde op 4-4 toen Isner zijn eerste breakpoint veilig stelde met een backhand passerend schot.

De volgende dubbele fout van Mahut bracht Isner de break naar 5-4 en na de wisseling van partijen zette Isner zijn eerste setpoint om met een forehand winnaar. Tot dan toe waren er nog maar 32 minuten gespeeld.

In de tweede set speelde Mahut zijn eerste servicegame weer zonder problemen. Daarentegen liet Isner in de volgende servicegame zijn eerste zwakheden zien. Twee grote rendementen van Mahut en een te korte stop van Isner resulteerden in de eerste drie breakpoints voor Mahut. Uiteindelijk wist Mahut na een ongedwongen fout van Isner te breken.

Mahut nam snel een 3-0 voorsprong voordat Isner zich weer herstelde. Met 5-3 en een eigen opslag nam Mahut drie setpoints. Na iets meer dan een uur zette hij zijn derde setpoint om met een sterke opslag. Op deze manier egaliseerde Mahut 1-1 in sets.

De derde set was aanvankelijk relatief weinig spectaculair. Beide spelers vertoonden geen enkele zwakte in hun service. Dus gingen ze de tie-break in, die vrij evenwichtig was. Mahut kreeg de eerste setpoint om 6:5, maar Isner verdedigde met een aas.

Na de wisseling van partijen had Isner de kans om de set te winnen op 7:6, maar miste net de lijn met zijn backhand. Mahut scoorde toen drie punten op rij en verzekerde de set met een krakende backhand return. Tot die tijd was de klok 1:50.

Aan het begin van de vierde set hielden beide tegenstanders hun servicegames zonder problemen. Toen het echter 2-2 was, had Mahut’s wat problemen met zijn service. Hij sloeg onder andere twee dubbele fouten op rij, waardoor hij snel achterop raakte met 15-40. John Isner kon echter geen gebruik maken van zijn break-punten en het spel ging naar deuce. Uiteindelijk wist Mahut zijn opslag vast te houden. In totaal verdedigde hij zeven breakpoints.

Later had Isner nog een extra breakpoint op 3-3, dat hij niet kon gebruiken. In de resterende servicewedstrijden waren er geen verrassingen en dus ging deze set ook in een tie-break. In de tie-break stond Mahut met 3-1 voor, maar Isner won zes punten op rij en won de set. De wedstrijd zou dus over de gehele afstand moeten gaan.

Dan was er voorlopig een pauze. Om 21.00 uur lokale tijd werd besloten de wedstrijd te stoppen vanwege de duisternis.

De volgende dag, 23 juni, werd de wedstrijd voortgezet. Omdat de regels niet toestaan dat er tijdens een wedstrijd van baan wordt gewisseld, stonden Isner en Mahut om 14.05 uur weer op baannummer 18 op Church Road.

De spelers gingen verder in de vijfde set waar ze eenmaal waren begonnen in set 3 en 4. Zij hielden hun dienstspellen vol vertrouwen. De ene wedstrijd na de andere ging voorbij. Beide spelers sloegen talrijke azen neer.

Terwijl de 2,08 meter hoge John Isner al bekend stond als een serve reus, had grass court specialist Nicolas Mahut ook een sterke serve. Het resultaat was een nek-aan-nek race tussen de twee tegenstanders.

Na korte tijd was de score 6:6, waarbij de tie-break niet werd gebruikt vanwege een speciale regeling. Er staat dat een speler in de vijfde set twee wedstrijden voordeel moet hebben om de wedstrijd te winnen.

Dus bleven ze allebei spelen… en speelden ze lang. Bij de score van 10:9 voor Isner namen de toeschouwers de opslag van Mahut nader onder de loep. Opnieuw maakte hij twee dubbele fouten op rij. Plotseling had Isner zijn eerste matchpoint. Met een aas wist Mahut zich uit de lastige situatie te redden voordat hij de score op 10:10 evenaarde.

De wedstrijd leek geen einde te hebben. Om 33:32 uur dachten veel toeschouwers al aan de overwinning van John Isner. Nadat hij een backhandwinnaar op de lijn had geslagen, kreeg Isner de volgende twee wedstrijdpunten. Maar Mahut liet zich hierdoor niet van zijn stuk brengen. De Fransman met sterke zenuwen heeft ook deze matchpoints afgeweerd.

De wedstrijd werd steeds vreemder. Zo mislukte het scorebord om 47:47 uur. Zes wedstrijden later, op 50-50, kreeg Mahut zelf de eerste twee kansen om te breken. Maar Isner slaagde erin om vier punten op rij te winnen en hield zijn opslag aan.

Beide spelers bleven vechten. Hoewel ze zich nauwelijks over de baan konden bewegen, vochten ze voor elke rally. Bij de score van 59:58 was de aandacht weer gericht op Nicolas Mahut. Hij maakte zijn volgende dubbele fout, wat Isner ook zijn vierde matchpoint opleverde. In deze enorme druksituatie antwoordde Mahut met een aas. Daarna verzekerde hij zich van zijn dienstwedstrijd voor 59-59.

Na een goede tien uur spelen was het nu ochtendgloren in Londen. Door de slechte lichtomstandigheden werd de wedstrijd opnieuw uitgesteld tot de volgende dag.

Op 24 juni daaropvolgend ging de wedstrijd de laatste ronde in. s Nachts haalde de wedstrijd de krantenkoppen over de hele wereld, zodat het publiek de volgende dag gigantisch groot was. Binnen enkele minuten waren de tribunes tot de laatste plaats gevuld.

Toen de spelers voor de derde keer de baan betraden, vroegen alle toeschouwers zich af hoe lang deze wedstrijd zou duren. Ook op deze dag leek de wedstrijd zich te ontwikkelen tot een marathon. Na enkele minuten hadden beide spelers de kaap van de 60 overschreden.

Isner pakte ineens zijn vijfde matchpoint om 69:68 met een prachtig passerend schot in de forehand. En deze keer nam Isner eindelijk de kans. Isner passeerde de Mahut bij het net met een backhand langs de lijn en zonk naar de grond. Hij had de langste tenniswedstrijd in de geschiedenis gewonnen.

Met 11:05 uur speeltijd hebben Isner en Mahut het vorige record voor de langste tenniswedstrijd bijna verdubbeld. Het record was 6:33 uur toen Fabrice Santoro zijn tegenstander Arnaud Clement versloeg tijdens de French Open 2004.

Naast dit record vestigden John Isner en Nicolas Mahut nog meer records. De vijfde set alleen al duurde 8:11 uur en was daarmee de langste set in de tennisgeschiedenis. In totaal raakten de twee spelers een ongelooflijke 215 aces, waarvan 112 naar Isner en 103 naar Mahut. Daarnaast speelden Isner en Mahut de meeste servicegames in een tenniswedstrijd. Uiteindelijk waren het er 183.

John Isner en Nicolas Mahut gaven een ongelooflijke prestatie tijdens deze drie dagen en vestigden een record dat waarschijnlijk voor altijd zal blijven.