Wat is de tenniselleboog en hoe wordt deze behandeld?

De tenniselleboog is waarschijnlijk het meest onaangename ding voor elke tennisser. In het algemeen is de zogenaamde “Epicondylitis humeri radialis” een blessure die een pijnlijke prik in de elleboog veroorzaakt.

Dit leidt vaak tot veel beperkingen bij het tennissen of in het ergste geval zelfs tot het volledig opzij moeten zetten van het racket. Maar niet alleen tennissers hebben last van deze blessure. Over het algemeen zijn er veel meer groepen mensen die geplaagd worden door de pijn.

Toch is er één goed nieuws: de tenniselleboog is meestal maar tijdelijk en verdwijnt na een tijdje. Hoe u te weten komt of u een tenniselleboog heeft en hoe deze behandeld kan worden, wordt in dit artikel uitgelegd.

1. Anatomie
2. Oorzaken
3. Symptomen
4. Behandeling
5. Oefeningen
6. Duur
7. Preventie

Hoe ontwikkelt de tenniselleboog zich in de eerste plaats? Hiervoor kijken we eerst naar de menselijke onderarm. In wezen is het ellebooggewricht verantwoordelijk voor het buigen en strekken van onze arm. Deze beweging wordt ondersteund door de strekspieren aan de buitenkant van de elleboog.

Om het bot met de spieren te verbinden, zit er ook een peesweefsel tussen. Als je nu met je arm een beweging maakt, worden de pezen in dit gebied gespannen.

Als de beweging zich herhaalt, wordt het peesweefsel zo gespannen dat er microscheurtjes kunnen ontstaan. Uiteindelijk leidt deze irritatie van de peesaanhechtingen tot pijn in de onderarm. Dit kan zelfs leiden tot uitstralende pijn in de hand of bovenarm.

De belangrijkste oorzaak van de tenniselleboog is dus een permanente overbelasting van het spierstelsel. Bovenal kunnen de triggers worden waargenomen bij manuele activiteiten. Stel je voor dat je bijvoorbeeld de hele dag door spijkers in de muur slaat. Op een gegeven moment zal uw arm gewoon verkrampen.

Vaak zijn het ook kantoormedewerkers die last hebben van een tenniselleboog. In dit geval wordt het ook wel “muiselleboog” genoemd. Andere groepen mensen die er last van hebben zijn straathoekwerkers, obers of muzikanten.

Vooral bij tennissers zijn er verschillende oorzaken voor de tenniselleboog. Ten eerste kan het de verkeerde uitrusting zijn. Hier moet u vooral letten op de keuze van het juiste tennisracket met de juiste bespanning.

Een te stijf of te zwaar racket kan leiden tot kramp in de arm. Bijkomende beïnvloedende factoren zijn een zeer stijve tennissnaar of een hoge bespanningshardheid.

Als u problemen met uw arm heeft, moet u controleren of het zinvol is om over te stappen op een racket met een flexibel frame. Kijk ook eens naar de natuurlijke darm of multifilament snaren. Ze hebben het voordeel dat ze vrij armvriendelijk zijn.

Bovendien kan een tenniselleboog zich ook ontwikkelen als gevolg van een verkeerde slagtechniek. Als gevolg daarvan leidt de verkeerde houding tot een grotere belasting van de spieren. De eenhandige backhand is veruit de slag met de grootste spanning. Het is merkbaar dat armproblemen vooral bij recreatieve spelers voorkomen.

Naast tennis zijn er tal van andere racketsporten die dezelfde bewegingspatronen hebben. Deze zijn onder andere padel, squash of badminton. Bij golf wordt deze blessure de “golferselleboog” genoemd.

In het algemeen komt de tenniselleboog vaker voor bij mensen tussen 35 en 50 jaar. De reden hiervoor is dat op deze leeftijd de eerste tekenen van slijtage van de pees merkbaar worden. Om precies te zijn wordt de pees korter en minder elastisch.

Tenniselleboog wordt gekenmerkt door bepaalde symptomen die bij bijna alle getroffen personen voorkomen. Hier hangt het af van de vraag of de blessure zich in de beginfase bevindt of al enige tijd bestaat.

Het klassieke symptoom is de drukpijn aan de buitenkant van de ellebogen. Als je je arm in dit gebied aanraakt, voel je vooral dat de spier relatief gespannen is.

Een ander kenmerk van de tenniselleboog is de pijn in de arm, die optreedt tijdens allerlei bewegingen. Bij tennis bijvoorbeeld zijn het de schommelbewegingen van de grondbewegingen. In het begin voel je een lichte prik in je arm, later wordt dit gevoel nog intenser.

Zoals hierboven kort vermeld, hoeft de pijn niet per se op één plek te zitten, maar kan deze zich uitstrekken tot in de bovenarm of de vingers. Dit resulteert in een aanzienlijk krachtverlies in de pols.

Bovendien kunt u uw vingers niet meer zonder pijn uitsteken. Dit beperkt uw dagelijks leven aanzienlijk, want zelfs het dragen van een tas of het reiken naar een voorwerp wordt een uitdaging voor u. Na verloop van tijd verandert uw lichaam in een beschermende positie van de arm.

De pijn, die aanvankelijk slechts tijdelijk was, kan later uitgroeien tot chronische pijn. Vanaf dit moment gaat de pijn door, ook als de arm in rust is, wat ook kan leiden tot slaapstoornissen.

U vraagt zich waarschijnlijk af hoe u de tenniselleboog kunt behandelen om de pijn te verlichten. Welke therapie echt helpt, verschilt van geval tot geval.

Daarom moet u zich eerst laten onderzoeken door een arts. Hij zal de diagnose stellen en kijken welke therapie het beste bij u past. In principe zijn er verschillende behandelmethoden. De volgende therapieën zijn de bekendste.

Heel gebruikelijk is de behandeling met een beugel. Als alternatief kunnen ook bandjes worden gebruikt. Meestal wordt een brace over het ellebooggewricht gedragen. De belangrijkste functie is het ontlasten van de strekspieren en de peesaanhechtingen van de arm.

In principe zijn er bij elke beweging van de arm trekkrachten op de spieren en pezen. Om deze krachten te verminderen, oefent de steun tegelijkertijd een tegenspanning uit op de spieren.

Bovendien stabiliseert hij je arm tijdens de beweging. Op deze manier laat de brace de spanning in je onderarm los en bevordert zo het genezingsproces.

De tweede behandelingsmethode is gebaseerd op het gebruik van tapes die een soortgelijk principe volgen. Kinesiologie tapes zijn elastische verstijvers die je op de juiste plaats op de onderarm plakt. Een fysiotherapeut is de beste persoon om u te helpen ze toe te passen.

Net als beugels ontlasten en stabiliseren ook KT-tapes uw arm zonder de mobiliteit te beperken. Zo kunt u uw arm normaal gebruiken in het dagelijks leven.

Een andere vorm van fysiotherapie voor de tenniselleboog is massage. Hier worden de aangetaste spieren losgemaakt door middel van transversale massages. Deze methode wordt vaak gecombineerd met ultrasound of schokgolftherapie.

De procedure stimuleert de bloedsomloop en de stofwisseling van de spieren, wat bedoeld is om de pijn te verlichten.

Bij deze manuele behandelingsmethode gaat het om het strekken van de spieren. Het grootste probleem bij de tenniselleboog is namelijk de verkorting van het spierstelsel waarop een sterke trekkracht werkt.

Als u bij het strekken geen overmatige pijn voelt, is dit een geschikte methode om de spieren te verlengen en zo de spanning te verminderen.

Wij hebben voor u een aantal rekoefeningen in het onderste gedeelte samengesteld. Ook als u geen tenniselleboog heeft, kunt u rek- en strekoefeningen gebruiken als preventieve maatregel tegen de tenniselleboog.

Zalven of crèmes zijn zeer populair als het gaat om therapie voor de tenniselleboog. Ze bevatten vooral pijnstillende middelen zoals diclofenac of cortisone. Meestal brengt u deze zalf aan met behulp van een verband op de juiste plaats.

Een andere mogelijkheid is om deze medicijnen in te nemen met een tablet of ze direct in het gewricht te injecteren. Bij injecties kunnen zelfs verdovende middelen zoals Botox worden gebruikt.

Over het algemeen slagen de meeste mensen erin om de tenniselleboog conservatief te behandelen. Als de bovenstaande methoden echter allemaal mislukken, is de laatste optie een operatie. In dit geval zijn er twee verschillende ingrepen mogelijk.

Aan de ene kant kan een incisie in de pees worden gemaakt. Dit ontlast de pees en de irritatie neemt af. Aan de andere kant kunnen ook de pijngeleidende zenuwbanen worden doorgesneden om de pijn eindelijk te stoppen.

Laten we nu overgaan van theorie naar praktijk. Hier zijn een paar oefeningen die je kunt doen aan je tenniselleboog. Voordat u begint met rekoefeningen is het belangrijk dat u de mening van een arts krijgt. Hij kan bepalen of en welke oefeningen voor u geschikt zijn.

De volgende oefeningen maken deel uit van de excentrische training. Dit betekent dat u de spieren rekt terwijl u beweegt.

1. Sta rechtop
2. Til de getroffene naar boven
3. Strek de arm recht uit, zodat deze evenwijdig aan de grond loopt.
4. Baal nu je hand samen in een vuist…
5. Klap je pols met je vuist naar beneden
6. Neem je andere hand en leg hem tegen je vuist…
7. Buig je pols verder tot je een ruk in je onderarm voelt.
8. Houd deze positie 30 seconden vast
9. Neem dan 30 seconden pauze
10. Herhaal de oefening in totaal 3 keer

1. Ga aan een tafel staan
2. Ga naar de stappositie
3. Plaats beide handen op de tafel met de handpalm naar beneden.
4. Draai beide handen 180
5. Uw vingertoppen wijzen nu naar u
6. Beweeg uw bovenlichaam iets naar achteren
7. De handen blijven in dezelfde positie
8. Houd deze positie 45 seconden vast.
9. Neem dan 30 seconden pauze
10. Herhaal de oefening in totaal 3 keer

1. Ga aan een tafel zitten
2. Plaats de aangetaste arm op de tafel
3. De rug van de hand wijst naar boven
4. Plaats de arm zo dat de pols over de rand van de tafel uitsteekt
5. Neem een waterfles in de hand
6. Vouw nu de pols afwisselend op en neer
7. Herhaal deze beweging 10 keer
8. Neem dan een pauze van 45 seconden
9. Voer deze oefening in totaal 3 keer uit

De behandeling van de tenniselleboog vergt vaak veel geduld. De vraag hoe lang het genezingsproces van de tenniselleboog duurt, kan in het algemeen niet worden beantwoord. Dit is individueel voor elke betrokkene.

Het is een feit dat de tenniselleboog bij sommige mensen na enkele weken verdwijnt, terwijl het bij anderen enkele maanden kan duren. In de meeste gevallen is de arm uiterlijk na een jaar hersteld.

Al met al moet u vooral proberen om uw arm niet te zwaar te belasten om te voorkomen dat uw tenniselleboog. Samengevat zijn dit alle tips voor tennissers. Als u deze punten volgt, vermindert u het risico op een tenniselleboog aanzienlijk:

• Opwarmen of strekken voor de wedstrijd
• Gebruik de juiste apparatuur en slagmethode
• Regelmatige pauzes tijdens de training of in het spel
• Raadpleeg een dokter bij het eerste teken van problemen