Tennisregels eenvoudig uitgelegd

De set van regels is vrij uitgebreid in tennis. Het vormt de basisstructuur waarop elke tenniswedstrijd is gebouwd. De regels zorgen er vooral voor dat alle mogelijke situaties en scenario’s op de baan worden verduidelijkt. De spelers weten dus hoe ze zich op dat moment moeten gedragen.

Helaas zijn de meeste tennisregels relatief ingewikkeld in hun uitdrukking, waardoor ze moeilijk te begrijpen zijn. Vaak zijn er ook veel technische termen, waarvan de betekenis op het eerste gezicht niet bekend is. Als beginner is het niet eenvoudig om je weg te vinden in dit oerwoud van regels.

We weten precies hoe vervelend het is. Toen we gingen tennissen, moesten we zelf alle regels leren. Daarom zijn we samen gaan zitten en hebben we een eenvoudig overzicht gemaakt van alle regels die echt belangrijk zijn voor de basiskennis. Dat scheelt je urenlang tekst lezen en geeft je meer tijd om te tennissen in de praktijk.

1. Aantal spelers
2. Voorwerp van het spel
3. Voorbereiding van de wedstrijd
4. Begin van de wedstrijd
5. Puntentelling

In het algemeen is tennis een spel dat door meer dan één speler wordt gespeeld. Er zijn twee verschillende mogelijkheden met betrekking tot het aantal spelers.

De bekendste variant van het spel is het enkelspel. In deze wedstrijd neemt de ene speler het op tegen de andere. Naast het enkelspel is er het dubbelspel. In dit geval zijn er vier spelers op de baan, die tegen elkaar spelen in teams van twee.

Hier maken we nog onderscheid tussen het herendubbel, het damesdubbel en het gemengd dubbelspel. In het gemengd dubbelspel bestaan beide dubbelspelers uit een man en een vrouw.

In het algemeen is het doel van het spel om de tegenstander te verslaan door meer sets te winnen. Om een duidelijke winnaar te bepalen, is het maximale aantal gespeelde sets dus oneven.

Bij tennis is de meest gebruikte spelwijze het “best-of-three” formaat. In deze modus wint de speler die als eerste twee sets wint, de volledige wedstrijd. De wedstrijd kan bijvoorbeeld 2-0 eindigen in sets voor één speler. In het geval van een gelijkspel (1-1) wordt één beslissende set gespeeld. In dit geval is de maximale afstand drie sets.

De “best-of-five” modus wordt alleen gebruikt in het herensingel van Grand Slam toernooien. Deze wedstrijden zijn vaak veel langer, omdat de winnaar drie winnende sets nodig heeft. Dit betekent dat er dan tot vijf sets kunnen worden gespeeld.

Voordat de wedstrijd begint, moet je eerst bepalen welke speler in de eerste wedstrijd gaat serveren. In de meeste gevallen gebeurt dit door het gooien van munten.

Maar je kunt ook je racket op de grond draaien en kijken of het logo op de kont naar boven of naar beneden is gericht. De winnaar van de trekking kan dan kiezen tussen twee criteria.

Hij of zij kan beslissen of hij of zij als eerste gaat dienen of dat hij of zij terugkeert. In plaats daarvan kan hij of zij ook de kant van de baan kiezen waarop hij in het eerste servicegame speelt. De tegenstander beslist dan over het ongeselecteerde criterium.

Nadat duidelijk is wie het eerst serveert, krijgen beide spelers vijf minuten de tijd om zich op te warmen en voor te bereiden op de wedstrijd.

In principe begint het spel met een rally. Elke rally begint met een service. De eerste service is altijd van de goede kant. Je staat in het geel gemarkeerde gebied voor de basislijn. Dit veld wordt begrensd door het mentaal verlengde middenkader en de zijlijn.

Nu zwaai je met het racket en probeer je de tennisbal diagonaal in het servicevak van je tegenstander te slaan. In principe horen de lijnen ook bij de tennisbaan. Dus als de bal de lijn raakt, is uw opslag geldig.

Als je de bal in het net slaat of als de bal buiten de grenzen van het net landt, krijg je een tweede poging. Als deze poging ook mislukt, heeft je tegenstander de rally gewonnen en krijgt hij één punt. Een dergelijke fout wordt een “dubbele fout” genoemd.

Het is belangrijk dat je het gele gebied niet verlaat tijdens je service. Je moet vooral voorzichtig zijn om niet op de basislijn te stappen. Anders maak je een voetfout en is je serve ongeldig.

Een andere regel die je moet weten is de let serve. Hier hangt het af van het feit of de bal in het veld landt of buiten de grenzen. Als de bal buiten de bounds gaat, is de serve normaal gesproken een fout. Echter, als de bal stuitert in het serveervak, wordt de opslag herhaald.

In het volgende geval serveer je altijd afwisselend van rechts en links. In de tweede rally start je aan de linkerkant met je serve Nu moet je de bal diagonaal naar rechts in het andere serveervak slaan.

Dan speel je het punt. Bij de derde rally sta je weer aan de rechterkant. De vierde rally wordt gestart vanaf de linkerkant, etc. In principe speel je tot één speler genoeg punten heeft om het servicegame te winnen.

Over het geheel genomen gebruikt het scoresysteem in het tennis drie verschillende eenheden. Zoals hierboven beschreven is de wedstrijd verdeeld in verschillende sets. De sets bestaan uit meerdere opeenvolgende servicewedstrijden. Deze servicegames zijn verder onderverdeeld in individuele punten.

Het punt staat voor de kleinste score-eenheid in tennis. Het wordt toegekend aan de winnaar van de betreffende rally. Na een correcte opslag hebben u en uw tegenstander de taak om de tennisbal in de geldige baan te slaan.

Deze baan is aan beide zijden begrensd door het net, de twee zijlijnen en de basislijn.

In het dubbelspel breidt de tennisbaan zich uit met de buitenste zijlijnen.

De rally gaat door totdat een van jullie niet in staat is om de bal terug te brengen naar het veld van de tegenstander. Dus je wint een punt als

• Je tegenstander slaat de bal in het net,
• Je tegenstander slaat de bal buiten de grenzen,
• of de bal stuitert meer dan eens aan de andere kant.

Elk servicegame bestaat uit een reeks gespeelde punten. Simpel gezegd, je hebt vier punten nodig om een servicegame te winnen. Maar we tellen deze punten met behulp van een ander systeem:

• Er worden geen punten gespeeld: 0-0
• 1ste punt gewonnen: 15-0
• 2de punt gewonnen: 30-0
• 3de punt gewonnen: 40-0
• 4e punt gewonnen: Spel

Bij dit systeem wordt altijd eerst de score van de server gegeven. Bijvoorbeeld, als je een serveerder bent en je hebt twee punten en je tegenstander heeft er maar één, dan is de score 30-15, maar als je tegenstander twee punten heeft en je hebt er maar één, dan is de score 15-30.

Merk echter op dat om een servicegame te winnen, je minstens twee punten voorsprong moet hebben. Dit speciale geval doet zich voor als je beide drie punten hebt en de score is 40-40. Deze score wordt “deuce” genoemd. In dit geval heb je twee punten achter elkaar nodig om het spel te winnen.

Als u nog een punt wint op uw eigen serve, heeft u het zogenaamde “voordeel”. Dit betekent dat u slechts één punt verwijderd bent van het winnen van het spel. De score wordt nu “ad in” genoemd.

Als uw tegenstander een voordeel heeft, wordt de score “ad out” genoemd. Als een speler de volgende rally met zijn eigen voordeel verliest, gaat het spel terug naar “deuce”.

Nadat een speler het servicespel wint, wordt de serve de returner en vice versa. Dus je neemt om de beurt met je tegenstander op de serve. Daarnaast wisselt u na elk oneven servicegame van kant. Dit betekent dat je van kant wisselt na het 1e, 3e, 5e, 7e, etc. spel.

De set is het resultaat van verschillende opeenvolgende servicegames. In het algemeen heb je 6 gewonnen servicegames nodig om een set te winnen. Bijvoorbeeld, als je 6 spellen wint en je tegenstander slechts 2, gaat de set met 6-2 naar jou.

Bovendien moet je een voorsprong van ten minste 2 spellen hebben op je tegenstander. Soms is het niet mogelijk om deze voorsprong te behouden. Hier zijn bepaalde speciale regels voor.

Als jij en je tegenstander elk 5 games winnen, is de score 5-5. In dit sterrenbeeld kan de set beslist worden als één van jullie de volgende 2 servicegames wint. Dan gaat de set met 7-5 naar de respactieve winnaar.

Bij een score van 6-6 wordt een zogenaamde “tiebreak” gespeeld. Dit is een speciaal servicespel waarbij je 7 punten nodig hebt om de tiebreaker en dus de set te winnen. De punten worden echter niet geteld met 15, 30 en 40, maar met de normale getallen 1, 2, 3, enz.

In principe is de speler die in het spel terugkwam voor de tiebreak nu aan het serveren. Bijvoorbeeld, als je tegenstander zijn servicegame heeft beëindigd met 6-6, begin je in de tiebreak met je eigen service. Na het eerste punt verandert de serve.

In dit geval heeft je tegenstander dan de serve op de volgende twee punten. Daarna krijg je twee serves, daarna je tegenstander weer, enzovoort. De wisseling van de serve vindt plaats na het eerste punt op een afstand van twee punten.

Verder wisselt u beiden van kant na elke 6 gespeelde punten. Tijdens de wisseling van kant is er geen pauze. Je gaat door met spelen totdat één van jullie 7 punten heeft gescoord. Het verschil van twee punten is ook hier van belang. Een score van 7-7 zou bijvoorbeeld minstens tot 9 punten gaan.

Als de tiebreaker eenmaal is beslist, wordt deze genoteerd als 7-6 voor de winnaar. De score van de verliezer staat altijd tussen haakjes. Als je de tiebreak met 7-4 punten hebt gewonnen, wordt het resultaat dus genoteerd als 7-6 (4).

Een speciale versie van de normale tiebreak is de “match tiebreak”. Het enige verschil met de standaard variant is dat je 10 punten nodig hebt om de match tiebreak te winnen in plaats van 7 punten.

Op internationaal niveau wordt het vooral gebruikt in het dubbelspel, dat wil zeggen in het heren-, dames- en gemengd dubbelspel. In het geval van een gelijkspel in sets wordt geen complete beslissende set gespeeld, maar alleen de match tiebreak. De belangrijkste reden voor de invoering van deze tiebreak was de aanzienlijke verkorting van de speeltijd.

In het algemeen zijn er enkele uitzonderingen in de 5e set van een herensingel op Grand Slam toernooien.

Bij de Australian Open speel je bij een score van 6-6 geen normale tiebreak naar 7, maar een match tiebreak naar 10 punten.

De French Open is de enige van de vier toernooien die geen tiebreak heeft. In plaats daarvan is een voorsprong van minstens twee servicewedstrijden noodzakelijk.

In Wimbledon vindt de tiebreak plaats bij een score van 12-12, maar dit wordt meestal tot 7 punten gespeeld.

De US Open behandelen het onderwerp relatief eenvoudig. Net als in de andere sets wordt de tiebreak gebruikt bij 6-6 en wordt deze tot 7 punten gespeeld.

Met de deels nieuwe regels wil men de wedstrijden beperken tot een bepaalde tijdslimiet en zo de spelers beschermen. Dan zullen de bekende marathonwedstrijden, zoals de langste tenniswedstrijd ooit tussen John Isner en Nicolas Mahut, niet meer mogelijk zijn.